Meestal zit de passie voor vee in het DNA, simpelweg van ouder naar zoon/dochter of elders in de familie. Nadat ik de mooie verhalen van Linda op Facebook heb gelezen wilde ik graag dat Linda haar verhaal hier op het blog schreef, Waarom? Linda is uit haar zelf van vee gaan houden, vandaar dit verhaal over hoe Linda van vee is gaan houden.
Wie ben ik? Ik ben een jonge meid uit het zuiden van het land met een grote liefde voor dieren. Ik moest tweeënhalf jaar geleden voor school een stage zoeken dat op mijn interesses aansloot.
Op een zaterdag middag was ik samen met een vriendin wat rond aan het fietsen in het dorp. We kwamen langs de Campina boerderij en zagen de kalveren in de stal staan. We stopten even een moment om een blik te kunnen werpen in de stal. Heel toevallig stond de boer een stukje verder op te praten met mensen, een kort moment daarna zag hij ons en liep hij onze kant op. Hij vroeg of we de rest van het bedrijf wilden zien, natuurlijk konden wij daar geen nee op zeggen. Vanaf dat moment was het hoofdstuk koeien in mijn leven begonnen. Ik kon daar terecht voor een stage en heb daar dan ook met heel veel plezier mijn stageperiode gemaakt & beleefd.
Gisteren ochtend stond ik nog vrolijk het jongvee van het stage adres te voeren.
2,5 jaar geleden daar begonnen met stage en tot op de dag van vandaag kom ik er nog steeds.
daar is mijn liefde voor het vee begonnen.
Het was 24 april in de ochtend, ik was rustig mijn stagedagje aan het verzetten tot het moment dat de boer mij bij een koe riep die aan het afkalven was is in het Strohok.
Ik stopte waar ik mee bezig was en liep in een versneld pasje naar het strohok waar de boer al bezig was met de koe.
Een tijdje later was het kalf daar, een mooi Belgiesch Witblauw x Holstein Friesian vaarsje.
ze was helemaal wit met de punten van der oren zwart.
Dagen vlogen voorbij en ik was buiten mijn stage dagen om op het bedrijf te vinden om het jongvee te verzorgen en om naar het vaarsje te gaan, want ze sprak mij ontzettend aan.
Het was nog de vraag of ze bleef aangezien ze een kruising was met een vleesras.
met een beetje hulp en het de boer het heel lief hebben gevraagd is ze heel veel dagen gebleven.
Ik heb tot nu toe zoveel met dit beestje meegemaakt.
als een half jaar oud kalfje is ze mee geweest naar een dorpsfeest, liep ze lief mee aan touwtje tussen alle mensen door en gaf ze geen kik.
Op het feest was er een hok voor haar zodat mensen der konden zien en aaien.
het hek was blijkbaar niet hoog genoeg en zonder moeite was ze eroverheen gesprongen en mochten we de loslopende witte gaan vangen.. enkele minuten later hadden we haar alweer.
Een hele tijd later was de boer jarig, ik wilde hem graag feliciteren op een unieke manier en had Witte (het kalfje) helemaal ondergekliederd met het woord proficiat in der vacht en nog een hoop gekleurde bolletjes op der hele lijf.
ze heeft er nog een aantal weken mee rondgelopen voordat het volledig uit de vacht was verdwenen.
afgelopen zomer ging ze voor de eerste keer de weide in, dat verliep zoals we dachten vlekkeloos en was ze nog steeds even lief en tam.
het werd tijd om de dieren op stal te gaan zetten waaronder witte.
op het moment dat we ze gingen opladen op de veekar liep witte zonder enige moeite als eerste de kar op.
hadden haar een halster omgedaan en vastgeknoopt om de anderen de kar op te lukken.
dankzij dat ze op de kar stond liepen de anderen er heel gemakkelijk op en zo heeft ze 4 rondjes er op gestaan:)
en zo kan ik nog uren doorpraten over dit geweldige dier.
Ik ken haar vanaf der geboorte en nu moet ze over enkele weken al afkalveren, het gaat allemaal zo snel.
Eergisteren zag ik der weer na een lange tijd, ik riep haar en ze keek meteen op en herkende mij op.
heel toevallig had ik mijn camera mee om wat foto’s te kunnen maken van haar maar ook de anderen dieren van het bedrijf.
ze stond vast in het voerrek en ik stond haar wat te aaien.
de boer zag mij bij witte staan en riep pak anders even je camera, maak ik wel een foto, nou kon ik daar geen nee tegen zeggen en zo had ik weer een mooie foto samen met mijn meisje!
ik mocht voor de verandering op haar zitten, via het muurtje op der rug geklommen en ze gaf geen kik:)
alles samen gevat, dit dier heeft zo een fantastisch karakter en had nooit gedacht dat een koe zoveel voor mij zal kunnen gaan betekenen!
Mijn liefde voor het vee is door dit bijzondere dier begonnen en het wordt met de dag sterker.
Niks is zo mooi als koeien en dat is gewoon een feit!
melkveeblog 